Textos críticos |
Presenta Joan Perucho (Barcelona, 1920) neste seu Monstruario Fantástico toda unha galería de
monstros e seres anormais tales como son Jezabel, O Cuspidor, A Pesanta ou O Palmarium.
Narra a orixe de cada un destes seres e descríbeos fisicamente, ademais de conta-la historia de
cómo se deron a coñecer e cáles son as súas actitudes e comportamentos máis habituais. Á parte
disto, tamén dá conta de certos autores, libros e tradicións que tratan de cuestións relacionadas
con eles. En Gaiola para animaliños leva a cabo un exercicio semellante, aínda que agora refírese
a certo tipo de animais fantásticos como é o caso da Irania, Peret ou Penélope. A información que
ofrece nesta mostra é moito máis breve cá presentada anteriormente, e céntrase, sobre todo, na
anécdota ou historia característica desta nova serie de animais.
Recensións:
M. Blanco Rivas, “Monstros e outros animaliños felices”, Faro de Vigo, “El Sábado”, nº 51, 4 abril
1998,
2.
Comeza informando acerca do contido do volume e da obra que lle dá título, Gaiola para animaliños felices.
Cítase algunha das criaturas fantásticas que transitan polo volume, entre as que destacan as situadas nos
últimos cinco séculos da historia de Cataluña. Finaliza situando a Perucho entre a elite da literatura
catalana contemporánea e lembrando a súa traxectoria no mundo das letras.
-Carlos L Bernárdez, “De monstros e outros animaliños felices”, Guía dos libros novos, nº 1, “Literatura.
Narrativa”, novembro 1998, p. 23.
Refírese a Joan Perucho como “un dos máis sobranceiros representantes da narrativa de liña fantástica
comezada nos anos cincuenta” e lembra a súa traxectoria “caracterizada pola súa inmensa curiosidade,
cultura e imaxinación”. Sinala que a predilección que sente este autor polo relato ou peza curta lle recorda
ós narradores galegos contemporáneos e comenta que o predominio do fantástico, da maxia, do misterio,
do onírico nas narracións cun tratamento culto remite a Italo Calvino ou a Álvaro Cunqueiro. Comenta
brevemente algúns aspectos dalgunha das súas obras e, con respecto a este volume, sinala que contén
“dúas obras mestras deste universo literario e desta exactitude e razoamento deductivo aplicado con
espontaneidade ó servicio da imaxinación”. Segundo di Monstruario ofrece “un bestiario de erudición
fantástica” pola súa calidade e pola súa libre inventiva, cunha extraordinaria precisión na estructura formal” que se ve reflectida na traducción. Conclúe destacando, que Perucho crea un mundo que tende a
“mistificación e o barroquismo no que destaca a perfección na descrición”. |