Bitraga. Biblioteca de tradución galega

Título	Cantos
Autoras/es Nome	Suso Pensado Figueiras
Publicacións	Canti
Ilustracións
Xénero	LIT_Poesía
Lingua	Galego - glg
Direccionalidade	Directa
Ano	1998
Edición	bilingüe
Formato, volume, fascículo, número, páxinas	Encadernación rústica, 21x14 cm, 152 p.
Obra completa, Antoloxía	Selección de vinte poemas
Tipo de edición	1ª edición
ISBN	84-89814-54-6
Lugar de edición: editora, colección	A Coruña: Espiral Maior, Col. Poesía, nº 77
Localización e signatura	BUSC Biblioteca Xeral GA 24161
Fonte	Viceversa/IACOBUS
Soporte	Papel
Introdución e notas
Textos críticos	Edición bilingüe, en galego e italiano, da obra de Giacomo Leopardi (Recanati, 1798-Nápoles, 1837) Cantos. O volume ábrese cunha “Nota do traductor”, Suso Pensado, no que afronta o problema da fidelidade da traducción ó texto orixinal, decantándose el por mante-lo metro e contido. Así mesmo, expón os criterios de selección que seguiu na escolla dos poemas e ofrece algunhas notas biobibliográficas do poeta. O volume recolle vinte poemas paradigmáticos dunha actitude vital que marca o Romanticismo: as dúbidas sobre a existencia, o amor, o inexorable paso do tempo e a debilidade do home ante a natureza, todo tinxido da angustia e do pesimismo propios do espírito romántico. Recensións: -Carlos L. Bernárdez, “O romántico canto dun paxaro solitario”, Guía dos libros novos, nº 2, “Literatura. Poesía”, decembro 1998, p. 27. Reflexiona sobre os Cantos, de Giacomo Leopardi e considera a este autor como “prototipo do poeta romántico malgré lui” que fai unha obra “de forma austera, ordenada, clásica”. Subliña que o escritor ve no racionalismo ilustrado e na súa continuación romántica un perigo para o ideal de equilibrio entre o home e a natureza. De seguido, define os Cantos como un conxunto poético perfecto, “de formalismo clasicista e sobriedade, inzados dun fondo e radical escepticismo”; neles observa unha “resignación estoica” fronte a un mundo sentido como “ilusorio e indigno”. Cita algunhas das temáticas rexistradas na obra e centra a súa atención no amor, a vellez e a tristeza. Do primeiro di que aparece ás veces moi relacionado coa morte da amada e outras é “a chave da procura vital”. Recolle algúns versos como exemplo da dor como símbolo da vida que lle recorda o “cravo cravado no corazón”, de Rosalía de Castro. Da vellez e da tristeza, resalta que o poeta se serve delas para as súas cavilacións filosóficas nas que se pregunta polo significado da vida e o porqué da existencia. Referencias varias: -Manuel Vidal Villaverde, “Magosto”, Atlántico Diario, “De catro a catro”, 17 novembro 1998, p. 22.
Premio(s)
Observacións	Ed. bilingüe galego-italiano
Ficheiros

Título

Cantos

Autoras/es Nome

Suso Pensado Figueiras

Publicacións

Canti

Ilustracións

Xénero

LIT_Poesía

Lingua

Galego - glg

Direccionalidade

Directa

Ano

1998

Edición

bilingüe

Formato, volume, fascículo, número, páxinas

Encadernación rústica, 21x14 cm, 152 p.

Obra completa, Antoloxía

Selección de vinte poemas

Tipo de edición

1ª edición

ISBN

84-89814-54-6

Lugar de edición: editora, colección

A Coruña: Espiral Maior, Col. Poesía, nº 77

Localización e signatura

BUSC Biblioteca Xeral GA 24161

Fonte

Viceversa/IACOBUS

Soporte

Papel

Introdución e notas

Textos críticos

Edición bilingüe, en galego e italiano, da obra de Giacomo Leopardi (Recanati, 1798-Nápoles, 1837) Cantos. O volume ábrese cunha “Nota do traductor”, Suso Pensado, no que afronta o problema da fidelidade da traducción ó texto orixinal, decantándose el por mante-lo metro e contido. Así mesmo, expón os criterios de selección que seguiu na escolla dos poemas e ofrece algunhas notas biobibliográficas do poeta. O volume recolle vinte poemas paradigmáticos dunha actitude vital que marca o Romanticismo: as dúbidas sobre a existencia, o amor, o inexorable paso do tempo e a debilidade do home ante a natureza, todo tinxido da angustia e do pesimismo propios do espírito romántico. Recensións: -Carlos L. Bernárdez, “O romántico canto dun paxaro solitario”, Guía dos libros novos, nº 2, “Literatura. Poesía”, decembro 1998, p. 27. Reflexiona sobre os Cantos, de Giacomo Leopardi e considera a este autor como “prototipo do poeta romántico malgré lui” que fai unha obra “de forma austera, ordenada, clásica”. Subliña que o escritor ve no racionalismo ilustrado e na súa continuación romántica un perigo para o ideal de equilibrio entre o home e a natureza. De seguido, define os Cantos como un conxunto poético perfecto, “de formalismo clasicista e sobriedade, inzados dun fondo e radical escepticismo”; neles observa unha “resignación estoica” fronte a un mundo sentido como “ilusorio e indigno”. Cita algunhas das temáticas rexistradas na obra e centra a súa atención no amor, a vellez e a tristeza. Do primeiro di que aparece ás veces moi relacionado coa morte da amada e outras é “a chave da procura vital”. Recolle algúns versos como exemplo da dor como símbolo da vida que lle recorda o “cravo cravado no corazón”, de Rosalía de Castro. Da vellez e da tristeza, resalta que o poeta se serve delas para as súas cavilacións filosóficas nas que se pregunta polo significado da vida e o porqué da existencia. Referencias varias: -Manuel Vidal Villaverde, “Magosto”, Atlántico Diario, “De catro a catro”, 17 novembro 1998, p. 22.

Premio(s)

Observacións

Ed. bilingüe galego-italiano

Ficheiros